Maandag 1 februari zijn we voor de eerste keer naar het project gegaan. De weg er naartoe was al heel choquerend en impressionant tegelijk. We hadden tot nu toe alleen nog maar de mooiere buurten gezien en tijdens onze weg werd duidelijk dat er nog chiquere buurten bestaan. In deze huizen wonen alleen maar blanke die hun kinderen naar peperdure scholen sturen die we ook elke dag zien op onze weg. Het was dan ook heel confronterend om nog geen straat verder in een township te zijn waar de mensen in huizen wonen van paletten met houten platen ertegen en erger. Je komt overal mensen tegen die staan te wachten op werkgevers die passeren en die werkmannen zoeken en de geur is niet aangenaam te noemen. Onze school ligt op de rand van een township en toen we toekwamen werden we direct verwelkomd door Gugu, de tijdelijke manager. Ze leidde ons rond in de school en we hadden al direct veel knuffels en gezichten die naar ons keken. We probeerden alle kinderen wat aandacht te geven en kregen ook wat: I love you's terug, echt hartverwarmend. De kinderen uit de school wonen allemaal in de township Walmer en velen onder hen in erbarmelijke toestanden. Het is dan ook heel mooi om te zien dat deze kinderen de kans hebben om naar school te gaan.
Na de rondleiding moesten we beslissen in welk leerjaar we wouden staan: grade 2 (7-8 jaar) of grade 3 (9-10 jaar). Jasmien staat in grade 2, ik in grade 3. Er plakken leeftijden op de klassen maar deze kloppen vaak niet omdat ofwel de school ofwel de ouders geen weet hebben van geboortedatums. Het schooljaar is hier begonnen in januari en de leerkracht die vorig jaar in grade 3 stond had haar ontslag ingediend maar er was niemand nieuw gevonden. Ik was dus de perfecte oplossing want ik sta nu als volwaardige leerkracht in grade 3. In mijn klas was wel een man maar de leerlingen deden bijna niets dus heb ik maandag ingesprongen waar nodig. Die man was volgens mij heel blij dat ik er was want nu kon hij terug dutjes doen terwijl ik vooraan stond ;).
Dinsdag 2 februari verliep ongeveer hetzelfde als de eerste dag met de uitzondering dat ik ontdekte dat er 8 kinderen in mijn klas zijn die niet kunnen lezen, schrijven en rekenen maar wel in grade 3 zitten. Ik heb dit de volgende dag dan dan ook aangekaart bij de directrice maar er is niet echt veel aan te doen volgens haar, ondertussen doe ik mijn best om deze kinderen zoveel mogelijk te ondersteunen maar het wordt nog spannend. De kinderen komen nog altijd heel graag knuffelen en de desinfect komt dan ook van pas. 's Avonds bracht Peter ons naar een project waar weesbaby's worden opgevangen. De mensen die daar werken staan helemaal alleen met alle baby's en konden dus wel wat hulp gebruiken. Ik werd direct verliefd op alle kleintjes die daar aan het rondkruipen waren en wou dan ook direct een baby vastnemen. Toen ik de baby in mijn handen had, kwam de begeleidster me zeggen dat de bazin niet wou dat baby's werden vastgepakt maar ze zag dat ik het heel goed deed en leidde me naar een plekje waar ik uit het zicht stond. Baby's hebben het nu juist nodig dat ze worden vastgepakt en ik heb ze die liefde eventjes kunnen geven!
Sinds woensdag 3 februari weet ik wat ik moet geven op de school, ik kreeg de werkboeken en de volgende dag de handleidingen. Ik kreeg vandaag ook al het verbeterwerk van de afgelopen weken en probeerde om de kinderen zoveel mogelijk positief aan te moedigen want dat wordt hier toch niet vaak gedaan. Ik zorgde er altijd voor dat ze keken wanneer ik mijn grote vink, pluim of smiley op hun blad zette en de gezichten die ik terugkreeg toen ik dat deed, zijn goud waard! Woensdagavond kwamen de Belgische meisjes opnieuw naar ons en gingen we naar een project voor gehandicapten. Het 'tehuis' heeft geen verpleegsters en draait op vrijwilligers die langskomen wanneer ze kunnen. De mensen kunnen dus amper in bad, zich niet aan- en uitkleden en krijgen hun avondeten: een boterham, al om 16uur. Het heeft je allemaal een heel machteloos gevoel maar door daar te zijn en te luisteren naar de verhalen had ik wel het gevoel dat ik iets deed en dat ik hen steunde.
Donderdag 4 februari heb ik voor de eerste keer echt les gegeven omdat ik toen wist wat ik moest geven en wat er verwacht werd. Het was een wat hectisch dagje want de leerlingen hebben een maand geen les gehad dus het was aanpassen voor iedereen. Velen onder hen hebben het lastig om Engels te verstaan en ik probeer dus alles met handen en voeten uit te leggen maar hun Xhosa komt vaak boven. Xhosa is een taal waar wij niets van kunnen verstaan en dat is heel vervelend want ze kunnen alles zeggen tegen elkaar, ik zal er niets van verstaan. Ik had een regel ingevoerd dat ze enkel Engels mogen praten maar die wordt vaak niet gevolgd en ik ga hem er ook niet in slaan, wat ze hier af en toe wel doen.
Vrijdag duurt de school maar tot 12uur en dus was het een korter dagje maar ik was plots ook de helft van mijn klas kwijt. Ze gingen blijkbaar zwemmen en daar wist ik niets van. Ik heb de leerlingen dan ook wat laten kleuren en ze naambordjes enzo laten maken. Ondertussen ruimde ik de klas op want dat was precies een heel eind geleden. Tussen de foto's kan je sommige voor en na foto's zien ;). In de namiddag hebben we wat gerust en voor school gewerkt in de zon. Met gevolgen want ik ben verbrand op mijn benen en mijn schouder... De rest is wel mooi bruin :D
Ik heb mijn eerste week in de school dus wel overleefd maar het wordt nog een heel groot avontuur! Als je nog wat meer wil lezen over mijn school moet je ook eens kijken bij het tabblad: correspondentieklas. Vandaag heb ik dan ook voor school gewerkt maar dit keer niet in de zon want mijn verbrand is nog niet helemaal weg. Vanavond maken we er ook een rustige avond van want we moeten morgen vroeg opstaan. We gaan naar de kerk en dat lijkt me nu al een hele belevenis!
PS. Hieronder vinden jullie enkele foto's, op die van de safari wordt het nog even wachten want ik moet daaruit nog wat kiezen. Ik zal de volgende keer ook zorgen voor foto's van mijn huis enzovoort ;)
Groetjes en tot snel!
Merel