De vakantie is hier een week vroeger begonnen dus ook een week vroeger gedaan. Normaal gezien begint de schoolweek op maandag maar omdat Paasmaandag in de vakantie viel, en dat wel een verlofdag is, verplaatsen ze die dag gewoon naar een andere dag. Waarom kan dit ook niet in België? De school begon dus pas terug op dinsdag en dat was direct een speciale dag.
Ik kwam binnen in de school en kreeg direct te horen dat de leerkracht van Grade 1 ziek was en de vraag of ik haar wou vervangen vandaag. Ik had precies niet echt veel keuze want voor ik het wist stond ik in grade 1. Ik had alles voor grade 3 mooi gepland maar dat viel dus allemaal in het water. De kinderen in grade 1 konden mij amper verstaan en ik wist helemaal niet wat ik hen moest geven. Als ik in hun boeken keek, tekenden ze precies alleen maar in de klas. Tijd voor wat improvisatie dus maar dat is best wel moeilijk met een klas die je niet verstaat. Na de middag kwam Daphne ons ophalen want Jelle, een van de Belgische meisjes, vertrok vandaag. Het was even spannend of ze in België ging kunnen landen maar ze is er uiteindelijk wel geraakt. Haar laatste dagen bracht ze bij ons door en ze wordt toch nog steeds gemist.
Woensdag stond ik terug in mijn eigen klas en dit voor de rest van de week. Ik ging normaal gezien een project rond België doen, maar zal dat mogen uitstellen naar mijn laatste week want er komen voortdurend dingen tussen. De kinderen van mijn klas beginnen ook meer en meer te beseffen dat het mijn laatste weken zijn en sommige laten zich daarom nog eens van hun beste kant zien. De meisjes doen niet anders dan knuffels geven en zeggen dat ze zullen wenen en een groot deel van de jongens wil precies nog eens laten zien hoeveel kattekwaad ze kunnen uithalen. Maar ik ga mijn leerlingen wel heel hard missen.
Het is hier deze week ook weer heel warm geweest en het ziet er naar uit dat ik temperaturen tussen de 25 en 30 graden ga blijven hebben tot ik terug naar huis keer. De zon wil mij hier duidelijk ook niet weg ;).
Vrijdag begon ons weekend om 12 uur en omdat het mooi weer was, werden we afgezet aan het strand. Zondag was er hier een Ironman en veel deelnemers waren aan het trainen in de zee. Laat ons zeggen dat we een mooi uitzicht hadden :). Jasmien en ik bleven aan het strand en uiteindelijk hebben ook de andere Belgische meisjes ons vergezelt. Het was de laatste avond van Emily en dat moesten we vieren!
Zaterdag werd een lazy day maar 's avonds gingen we wel naar een rugbymatch kijken. Ik heb nog nooit zoveel vleeshopen in mijn leven gezien en ik kreeg pijn over gans mijn lijf als ik naar die mannen keek maar het was wel heel hard de moeite om eens mee te maken. Zondag was een belangrijke dag hier in PE. Er wordt hier namelijk elk jaar een Ironman georganiseerd waar mensen vanuit de hele wereld naartoe komen (ook uit België!) en wij zijn gaan helpen als vrijwilligers. We hadden een shift van 18 uur tot 00 uur en moesten eten geven aan de atleten die binnenkwamen. Ik heb oneindig veel respect voor wat die mensen hebben gedaan (4,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km lopen) en heb mensen gezien die niet meer konden lopen maar ook het omgekeerde: mensen die het precies nog eens konden doen. Het was dan ook nog eens heel warm die dag dus het moet echt een moord geweest zijn om dat te doen!
Onze tijd hier zit er bijna op en stilaan beginnen er meer en meer mensen naar huis te gaan waar we al een tijdje mee verblijven in PE maar ik ben nog volop aan het genieten van mijn laatste momentjes!
Tot heel snel!
Merel
Ik kwam binnen in de school en kreeg direct te horen dat de leerkracht van Grade 1 ziek was en de vraag of ik haar wou vervangen vandaag. Ik had precies niet echt veel keuze want voor ik het wist stond ik in grade 1. Ik had alles voor grade 3 mooi gepland maar dat viel dus allemaal in het water. De kinderen in grade 1 konden mij amper verstaan en ik wist helemaal niet wat ik hen moest geven. Als ik in hun boeken keek, tekenden ze precies alleen maar in de klas. Tijd voor wat improvisatie dus maar dat is best wel moeilijk met een klas die je niet verstaat. Na de middag kwam Daphne ons ophalen want Jelle, een van de Belgische meisjes, vertrok vandaag. Het was even spannend of ze in België ging kunnen landen maar ze is er uiteindelijk wel geraakt. Haar laatste dagen bracht ze bij ons door en ze wordt toch nog steeds gemist.
Woensdag stond ik terug in mijn eigen klas en dit voor de rest van de week. Ik ging normaal gezien een project rond België doen, maar zal dat mogen uitstellen naar mijn laatste week want er komen voortdurend dingen tussen. De kinderen van mijn klas beginnen ook meer en meer te beseffen dat het mijn laatste weken zijn en sommige laten zich daarom nog eens van hun beste kant zien. De meisjes doen niet anders dan knuffels geven en zeggen dat ze zullen wenen en een groot deel van de jongens wil precies nog eens laten zien hoeveel kattekwaad ze kunnen uithalen. Maar ik ga mijn leerlingen wel heel hard missen.
Het is hier deze week ook weer heel warm geweest en het ziet er naar uit dat ik temperaturen tussen de 25 en 30 graden ga blijven hebben tot ik terug naar huis keer. De zon wil mij hier duidelijk ook niet weg ;).
Vrijdag begon ons weekend om 12 uur en omdat het mooi weer was, werden we afgezet aan het strand. Zondag was er hier een Ironman en veel deelnemers waren aan het trainen in de zee. Laat ons zeggen dat we een mooi uitzicht hadden :). Jasmien en ik bleven aan het strand en uiteindelijk hebben ook de andere Belgische meisjes ons vergezelt. Het was de laatste avond van Emily en dat moesten we vieren!
Zaterdag werd een lazy day maar 's avonds gingen we wel naar een rugbymatch kijken. Ik heb nog nooit zoveel vleeshopen in mijn leven gezien en ik kreeg pijn over gans mijn lijf als ik naar die mannen keek maar het was wel heel hard de moeite om eens mee te maken. Zondag was een belangrijke dag hier in PE. Er wordt hier namelijk elk jaar een Ironman georganiseerd waar mensen vanuit de hele wereld naartoe komen (ook uit België!) en wij zijn gaan helpen als vrijwilligers. We hadden een shift van 18 uur tot 00 uur en moesten eten geven aan de atleten die binnenkwamen. Ik heb oneindig veel respect voor wat die mensen hebben gedaan (4,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km lopen) en heb mensen gezien die niet meer konden lopen maar ook het omgekeerde: mensen die het precies nog eens konden doen. Het was dan ook nog eens heel warm die dag dus het moet echt een moord geweest zijn om dat te doen!
Onze tijd hier zit er bijna op en stilaan beginnen er meer en meer mensen naar huis te gaan waar we al een tijdje mee verblijven in PE maar ik ben nog volop aan het genieten van mijn laatste momentjes!
Tot heel snel!
Merel